ΛΕΥΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ 

Το σύμβολο της Θεσσαλονίκης, ο Λευκός Πύργος είναι κτίσμα του 15ου αιώνα και είναι μέρος της οχύρωσης της πόλης του.

Ο Λευκός Πύργος Θεσσαλονίκης είναι το σημείο όπου συναντώνται τα τείχη της θαλάσσιας άμυνας με το ανατολικό τμήμα των τειχών.

Για χρόνια χρησίμευσε ως φυλακή για καταδικασμένους κρατούμενους σε αναμονή της εκτέλεσή τους.  Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο Λευκός Πύργος ανακατασκευάστηκε και από το 1985 λειτουργεί ως μουσείο.  Σήμερα χρησιμοποιείται ως χώρος έκθεσης του Βυζαντινού Μουσείου της Θεσσαλονίκης.  Για τους πρώτους μήνες του 2002 στέγασε τις «Ώρες Βυζαντίου», μια έκθεση αφιερωμένη στην καθημερινή ζωή στα Βυζαντινά χρόνια.

Ο πρώτος όροφος ήταν μια παρουσίαση με τίτλο «Επαγγελματίες στον χώρο της αγοράς», η οποία στην πραγματικότητα είναι μια παρουσίαση των εργαλείων και των άλλων αντικειμένων που ανήκουν σε χρυσοχόους, μαχαιροποιούς, υποδηματοποιούς, υαλουργούς καθώς και έκθεση κερμάτων και ένα μικροσκοπικό μοντέλο της αγοράς της Θεσσαλονίκης.

Ο δεύτερος όροφος ήταν αφιερωμένος στα ταξίδια και το εμπόριο. Αντικείμενα και κείμενα που σχετίζονται με θαλάσσια και χερσαία ταξίδια, εκθέσεις, θεάματα και προσκυνήματα.

Ο τρίτος όροφος ήταν μια παρουσίαση της βυζαντινής οικίας και του εσωτερικού σχεδιασμού του, τη διακόσμηση, το δείπνο και τη γειτονιά του.

Στο επάνω πάτωμα υπήρχε μια έκθεση της ζωής στο σπίτι με τα ενδύματα και τα υποδήματα, τα καλλυντικά, τα αρώματα και τα κοσμήματα, την προσωπική περιποίηση ακόμα και τις δεισιδαιμονίες της εποχής.

Το θέμα του τελευταίου ορόφου κάλυπτε την ταφή και τα έθιμα ταφής.

ΑΨΙΔΑ ΓΑΛΕΡΙΟΥ (ΚΑΜΑΡΑ) 

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά μνημεία της Θεσσαλονίκης είναι η Αψίδα του Γαλερίου, που βρίσκεται στην πάνω πλευρά της Εγνατίας οδού, σε μικρή απόσταση από την Ροτόντα. (Η Ροτόντα είναι ένα σφαιρικό κτίριο με εσωτερικές κόγχες, του οποίου ο προορισμός ήταν λατρευτικός).

Η Καμάρα είναι ένα λαμπρό μνημείο, του οποίου ο προορισμός δεν ήταν πρακτικός αλλά αναμνηστικός και τιμητικός. Πρόκειται για ένα θριαμβικό τόξο που κατασκευάστηκε λίγο πριν το 305 μ.Χ για να τιμηθεί ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Γαλέριος, ύστερα από την οριστική νίκη του κατά των Περσών.

Η θριαμβική αψίδα του Γαλερίου ήταν τοποθετημένη κάθετα στην αρχαία Εγνατία, που διέσχιζε την πόλη (δυτικά προς ανατολικά) αποτελώντας μέρος του συγκροτήματος των Ρωμαϊκών Ανάκτορων του Γαλερίου, που αναπτύσσονταν στις σημερινές πλατείες Ναυαρίνου και Ιπποδρομίου.

Η διάταξη από την Καμάρα Θεσσαλονίκης ήταν τέτοια ώστε να περνούν κάτω απ’ αυτήν και να διασταυρώνονται ακριβώς στο κέντρο της οι δύο μεγάλες οδικές αρτηρίες, η σημερινή Εγνατία και η οδός που ξεκινούσε από την Καμάρα και κατέληγε στη νότια πύλη του περιβόλου της Ροτόντας.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ (ΡΟΤΟΝΤΑ) 

Η Ροτόντα είναι μέρος του αυτοκρατορικού συγκροτήματος που χτίστηκε το 306 μ.Χ. ως Πάνθεον (ή Μαυσωλείο) για τον αυτοκράτορα Γαλέριο.  Όπως υποδηλώνει το όνομα του μνημείου είναι ένα κυκλικό κτίριο με θόλο διαμέτρου 24 μέτρων. Ο Μεγάλος Θεοδόσιος την μετέτρεψε σε εκκλησία κατά τη διάρκεια της βασιλείας του και για πολλά χρόνια ήταν ο μητροπολιτικός ναός της Θεσσαλονίκης.

 Η εκκλησία μετατράπηκε σε τζαμί κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1591, και της προστέθηκε ένας μιναρές ο οποίος σώζεται μέχρι σήμερα και είναι ο μοναδικός στη Θεσσαλονίκη.  Η Ροτόντα διαθέτει άριστα και φυσικά αξιοσημείωτα για ψηφιδωτά που κοσμούν την εκκλησία.

Σήμερα λειτουργεί σαν μουσείο και δεν γίνονται λειτουργίες στην εκκλησία (εκτός από κάποιες ιδιαίτερα σημαντικές ημερομηνίες).

(Αυτό το μνημείο προσεγγίζεται από την στάση (Αψίδα του Γαλέριου) Καμάρα και απέχει 200 μέτρα)

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ 

Η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου είναι αφιερωμένη στον πολιούχο Άγιο της και καταλαμβάνει εξέχουσα θέση ανάμεσα σε όλες τις εκκλησίες σε αυτή την πόλη. Η Εκκλησία του Αγίου Δημητρίου διαθέτει πλούσια ιστορία.  Αρχικά χτίστηκε το 313 μ.Χ. επάνω σε ένα αρχαίο ρωμαϊκό λουτρό σαν ένα μικρό παρεκκλήσι.

Τον 5ο αιώνα ο Επίσκοπος Λεόντιος την ανακατασκεύασε σε μια μεγάλη τρίκλιτη βασιλική. Αυτός ο ναός κάηκε κάπου μεταξύ το 626 μ.Χ. και 634 μ.Χ.  Όταν ξανακατασκευάστηκε πήρε την μορφή μιας άλλη με πεντάκλιτης βασιλικής, αλλά το 1493 οι Τούρκοι κατακτητές την μετέτρεψαν σε τζαμί!   Το 1912 επέστρεψε στους χριστιανούς αλλά η μεγάλη πυρκαγιά το 1917 την κατέστρεψε ολοσχερώς. Επανέλαβε την λειτουργία της το 1949.

Ο ναός βρίσκεται πάνω από τα ερείπια της Ρωμαϊκής Αγοράς και είναι μια βασιλική με πέντε κλίτη, ένα εγκάρσιο κλίτος και νάρθηκα.  Διαθέτει κρύπτη που βρίσκεται ακριβώς κάτω από το εγκάρσιο κλίτος και το ιερό. Διαθέτει κατακόμβες κάτω από το έδαφος, μεταξύ των οποίων είναι και η αίθουσα των φυλακών του Αγίου Δημητρίου.  Ο ναός διαθέτει μουσείο και τρία παρεκκλήσια στην μια πλευρά του.

Στην νοτιοανατολική πλευρά της εκκλησίας «Άγιος Δημήτριος» βρίσκεται μια μικρότερη του Αγίου Ευθυμίου. Η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου πριν από τις καταστροφικές πυρκαγιές του 1917 ήταν διακοσμημένη με γλυπτά, τοιχογραφίες και ψηφιδωτά, τα περισσότερα από τα οποία καταστράφηκαν και σήμερα διατηρούνται λίγα υπολείμματα που διηγούνται το ένδοξο παρελθόν του μνημείου.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ 

Η Αγία Σοφία επί σειρά πολλών ετών ήταν η μητρόπολη της Θεσσαλονίκης.

Η Αγία Σοφία είναι μεγάλη βασιλική (με τρούλο).

Χτίστηκε πάνω στα ερείπια μιας παλαιότερης γιγαντιαίας βασιλικής (που καταστράφηκε κατά τον 6ο αιώνα μ.Χ)

Η εκκλησία χτίσθηκε για να θυμίζει την Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης.

Το κτίσιμο της άρχισε τον 7ο αιώνα μ.Χ. αλλά κατά την διάρκεια των ετών που κατασκευαζόταν πραγματοποιήθηκαν πολλές τροποποιήσεις και προσθήκες.  Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αυτή η εκκλησία μετατράπηκε σε τζαμί αλλά καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1890 για να επαναλειτουργήσει το 1913.

Ο επισκέπτης της Αγίας Σοφίας θα μπορέσει να αντιληφθεί την ύπαρξη εντυπωσιακών σκαλιστών εικόνων και διακοσμήσεων οι οποίες διατηρούνται από τον 8ο, 9ο και 11ο αιώνα.

ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΚΑΣΤΡΑ 

Τα τείχη Θεσσαλονίκης αποτελούσαν την οχύρωση της βυζαντινής πόλης και παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον και σημασία από αρχαιολογική, αρχιτεκτονική και καλλιτεχνική άποψη. Τα όρια των βυζαντινών τειχών της Θεσσαλονίκηςσυνέπιπταν με εκείνα των ρωμαϊκών.

Τα τείχη Θεσσαλονίκης ήταν χτισμένα από στενές ζώνες λίθων και πλατύτερες πλίνθων και απλωνόταν σε μήκος 7-8 χιλιομέτρων. Τα τείχη είχαν τετράγωνη κάτοψη (σχήμα τραπεζίου) και ύψος 10-12 μ. και το βόρειο τμήμα τους ενωνόταν με τα τείχη της Ακρόπολης Θεσσαλονίκης.

Σήμερα σώζονται μόνο 3 χιλιόμετρα.

Την περίοδο της Τουρκοκρατίας, μέρος των τειχών Θεσσαλονίκης οικοδομήθηκε με απλούς πλίνθους. Σε κάποια σημεία σώζεται ένα μικρό μέρος του τείχους σε απόσταση 4-6 μέτρων από το βασικό τείχος και ονομάζεται προτείχισμα. Το προτείχισμα διευκόλυνε τους πολιορκούμενους και έκανε δύσκολη την προσβολή από τις πολιορκητικές μηχανές. Μπροστά από το προτείχισμα υπήρχε τάφρος με νερό.

Το κύριο τείχος Θεσσαλονίκης ήταν διπλό και ενισχυμένο κατά διαστήματα με πύργους και πύλες στις πιο πεδινές περιοχές, με το εσωτερικό κυρίως τείχος, το «ενδότερο» και το εξωτερικό το «προτείχισμα» να απέχουν σε απόσταση 10 μ.

Σήμερα σώζονται περίπου 60 πύργοι. Όλοι έχουν τετράγωνη διατομή εκτός από τον Λευκό Πύργο και το πύργο Τριγωνίου. Αυτοί οι δύο θεωρείται ότι χτίσθηκαν πάνω σε παλαιότερους πύργους κατά τον 15ο αιώνα.  Στο θαλάσσιο τμήμα των τειχών δεν υπήρχαν πύλες, ενώ στο εσωτερικό τεχνητό λιμάνι του Μεγάλου Κωνσταντίνου υπήρχε χαμηλό τείχος προς την πλευρά της πόλης και ένας λιμενοβραχίονας, το «Τζερέμπουλον», προς πλευρά της θάλασσας.

Η μεγάλη ανοικοδόμηση των τειχών έγινε τα παλαιοχριστιανικά χρόνια (τέλη 4ου-αρχές 5ου αι.) από τον Ορμίσδα, ενώ οι συχνές βαρβαρικές επιδρομές του 5ου και του 6ου αι. έκαναν επιτακτική την ανάγκη συνεχών ενισχύσεων των τειχών. Στο δυτικό τμήμα των τειχών απέναντι από το νεκροταφείο των Προτεσταντών, υπάρχει επιγραφή από πλίνθους που έχει πάρει το όνομα του Ορμίσδα.  Η επιγραφή  περιλαμβάνει τρεις σειρές, όπου η καθεμία έχει μήκος 9 μέτρα και από αυτές τις τρεις σειρές μόνο η δεύτερη έχει σωθεί σε καλή κατάσταση και μερικά διάσπαρτα γράμματα από τη τρίτη σειρά.

Στο κάτω μέρος της επιγραφής φαίνονται καθαρά , λατινικοί σταυροί.

Μετά από την αμέλεια που οδήγησε στην εύκολη εκπόρθηση της πόλης από τους Σαρακηνούς το 904, τα τείχη ενισχύθηκαν για να αντιμετωπίσουν το βουλγαρικό κίνδυνο.

Οι Βυζαντινές οχυρώσεις

Σοβαρές επιδιορθωτικές εργασίες έγιναν τον 13ο και τον 14ο αιώνα από τους Παλαιολόγους, τόσο στα τείχη (πύλη Άννας Παλαιολογίνας) όσο και στο Επταπύργιο (Ακρόπολη). Η αδιαφορία των Βενετών (1423-1430) διευκόλυνε την άλωση της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους που αφού την κατέλαβαν την οχύρωσαν με μεγάλη προσοχή.

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ 

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης εγκαινιάστηκε το 1962 φιλοξενώντας ευρήματα από την περιοχή της Θεσσαλονίκης αλλά και των γειτονικών νομών.

Στο Αρχαιολογικό μουσείο παρουσιάζονται εκθέματα του πολιτισμού της Μακεδονίας από τα προϊστορικά χρόνια και εν συνεχεία.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης τροποποίησε τις κτιριακές εγκαταστάσεις του εμφανίζοντας με διαφορετικό τρόπο τις μόνιμες αλλά και περιοδικές συλλογές του.

Ο επισκέπτης έχει την δυνατότητα να περιπλανηθεί στις πέντε ενότητες που συνθέτουν τη νέα εκθεσιακή δομή του Μουσείου, μέσω της οποίας έρχεται σε επαφή με τον πολιτισμό και τους ανθρώπους της αρχαίας Μακεδονίας.

Οι πέντε ενότητες της Έκθεσης :

Ενότητα Α: Προϊστορική Μακεδονία.

Παρουσιάζονται εκμαγεία τμημάτων του κρανίου του »μακεδονικού ουρανοπιθήκου», ενός πρώιμου ανθρωποειδούς καθώς και ένα αντίγραφο του γνωστού κρανίου των Πετραλώνων (200.000 π.Χ.)

Ενότητα Β: Προς τη γένεση των πόλεων.

Παρουσιάζονται μαρτυρίες για οικισμούς και νεκροταφεία της εποχής του Σιδήρου (1100 – 700 π.Χ.) στην περιοχή που εκτείνεται ανάμεσα στον Άθωνα και τον Όλυμπο.

Ενότητα Γ: Η Μακεδονία από τον 7ο αιώνα π.Χ. ως την ύστερη αρχαιότητα.

Παρουσιάζονται όψεις του βίου των Μακεδόνων από τα αρχαϊκά χρόνια, με τη δημιουργία του ανεξάρτητου μακεδονικού βασιλείου, έως και τους αυτοκρατορικούς χρόνους (1ος-4ος μ.Χ. αιώνας), εποχή κατά την οποία η Μακεδονία αποτελούσε επαρχία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Ενότητα Δ: Θεσσαλονίκη, Μακεδονίας μητρόπολις

Παρουσιάζονται ιστορικές και αρχαιολογικές πληροφορίες για την πόλη από την ίδρυσή της το 315 π.Χ., μέχρι τα χρόνια της Ρωμαϊκής κυριαρχίας.

Ενότητα Ε: Ο χρυσός των Μακεδόνων.

Παρουσιάζονται εξαιρετικής τέχνης εκθέματα από διάφορους χώρους, κυρίως από νεκροταφεία των αρχαϊκών και των κλασικών χρόνων καθώς και η τέχνη της επεξεργασίας του χρυσού.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης διαθέτει επίσης χρονολογική αφήγηση που ξεκινά με την ενότητα «Προϊστορική Μακεδονία.»

ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού άνοιξε τις πόρτες του για το κοινό κατά το έτος 1994.

Η ιδέα πίσω από τη δημιουργία ενός Βυζαντινού Μουσείου ήταν να δημιουργήσει το σπίτι του βυζαντινού πολιτισμού στη Μακεδονία, γενικά, και ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη κρατώντας ζωντανή την κουλτούρα και προσφέροντας τη δυνατότητα στους φοιτητές και την κοινωνία για την έρευνα και μελέτη πάνω στο θέμα.

Στο μουσείο υπάρχουν γλυπτά, τοιχογραφίες, ψηφιδωτά, εικόνες, έργα μεταλλοτεχνίας, νομίσματα, έργα ζωγραφικής τοίχων, υαλικά, κεραμικά και επιγραφές από τα βυζαντινά χρόνια.

Έχει μόνιμες εκθέσεις, αίθουσες για προσωρινές θεματικές εκθέσεις, εργαστήρια συντήρησης, και χώρους αποθήκευσης.

Σήμερα, τρεις μόνιμες εκθέσεις είναι ανοιχτές, παρουσιάζοντας την κοινωνία και την τέχνη της παλαιοχριστιανικής περιόδου (4ος-7ος μ.Χ. αιώνας) με έμφαση στη μετάβαση από τον αρχαίο κόσμο στον χριστιανισμό.

Το θέμα της πρώτης έκθεσης είναι «οι παλαιοχριστιανικές εκκλησίες» και η Αρχιτεκτονική και η διακόσμηση των χριστιανικών εκκλησιών στους πρώτους αιώνες.

Η δεύτερη έκθεση είναι παλαιοχριστιανικές Πόλεις και Κατοικίες, η παρουσίαση της οικονομικής ζωής, οι οικιακές χειροτεχνίες καθώς και λεπτομέρειες σχετικά με τα τρόφιμα και τα είδη ένδυσης. Στο κέντρο της αίθουσας δεσπόζει ο χώρος υποδοχής ενός σπιτιού με ψηφιδωτό δάπεδο και πολύ καλά διατηρημένες τοιχογραφίες.

Η τρίτη έκθεση ονομάζεται «Από τα Ηλύσια πεδία στο Χριστιανικό παράδεισο», και εστιάζει στα παλαιοχριστιανικά νεκροταφεία.

Η τέταρτη έκθεση ονομάζεται «« Από την Εικονομαχία στη λάμψη των Μακεδόνων και της δυναστείας των Κομνηνών ». Παρουσιάζει την Εικονομαχία, αρχιτεκτονική, ζωγραφική, γλυπτική, κεραμική, μολυβδόβουλλα και τα κέρματα στις μεσο- βυζαντινές εκκλησίες, τα μοναστήρια και τον εκχριστιανισμό των Σλάβων από το Θεσσαλονικείς αδελφούς, τους μοναχούς Κύριλλο και Μεθόδιο.

Οι μελλοντικές εκθέσεις θα παρουσιάσουν τις δυναστείες των βυζαντινών αυτοκρατόρων με χρονολογική σειρά από τον Ηράκλειο (610-641) έως την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453.

Στο «Βυζαντινό κάστρο» χρησιμοποιούνται εκθέματα και πληροφορίες που περιγράφουν μια εικόνα της καθημερινής ζωής και της παραγωγής εντός και εκτός των τειχών του κάστρου.

(Προσεγγίζετε από τη στάση Αρχαιολογικό Μουσείο σε απόσταση 100 μέτρων)

ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ 

Η πλατεία Αριστοτέλους αποτελεί συνδετικό κρίκο της αρχιτεκτονικής ιστορίας της Θεσσαλονίκης με την σύγχρονη μορφή της.

Η ιστορική της σπουδαιότητα απορρέει από την ανάδειξη της σε κεντρικό σημείο κατά τον ανασχεδιασμό της πόλης από τον δημιουργό της πλατείας Αριστοτέλους,τον Γάλλο αρχιτέκτονα Ernest Hébrard, μετά την πυρκαγιά του 1917.

Η πλατεία Αριστοτέλους αποτελεί το σημείο επαφής με τη θάλασσα και αφετηρία ενός άξονα γεμάτου από δημόσιους χώρους.

Η πλατεία Αριστοτέλους χαρακτηρίζεται σαν ζωτικότατος χώρος για τη σύγχρονη Θεσσαλονίκη αφού ταυτίζεται με τον μεγαλύτερο ενιαίο υπαίθριο χώρο στο κέντρο της πόλης ο οποίος έχει αναδειχθεί σε σημείο φιλοξενίας πλήθους εκδηλώσεων σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, σημείο συνάντησης, αναψυχής αλλά και περιπάτου των πολιτών και επισκεπτών της.

Αναφέρεται και είναι στη πραγματικότητα ένα σπάνιο δείγμα προγραμματισμένης αρχιτεκτονικής και χάρη στον προσεγμένο προσανατολισμό της, προσφέρει μια εκπληκτική θέα στον Όλυμπο.

ΛΑΔΑΔΙΚΑ

Μια όμορφη ιστορική περιοχή, ειδικά διαμορφωμένη μόνο για πεζούς, η οποία αποτελεί αγαπημένο προορισμό, τόσο για τους ντόπιους και τους επισκέπτες όσο και για την μοναδική φοιτητική κοινότητα της πόλης.

Τα Λαδάδικα είναι ένα από τα πιο καυτά σημεία της πόλης όσον αφορά την διασκέδαση! Πρόκειται ουσιαστικά για μια μίξη του παλιού με το νέο, της παράδοσης με το σήμερα.

Τα πολύχρωμα ιστορικά και νεοκλασικά διατηρητέα κτίρια αποπνέουν το πνεύμα και τον χαρακτήρα της παλιάς Θεσσαλονίκης, ενώ απέχουν μόλις πέντε λεπτά μακριά από την Πλατεία Αριστοτέλους για όσους προτιμούν το περπάτημα.

Η ονομασία «Λαδάδικα» προέρχεται από τα μαγαζιά που υπήρχαν στην περιοχή πολύ παλιότερα και πουλούσαν τρόφιμα, λάδι, και διάφορα προϊόντα λαδιού. Η όλη περιοχή χρησιμοποιούνταν σαν κεντρική αγορά και παζάρι κατά την διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας αλλά και νωρίτερα.

Σήμερα τα Λαδάδικα καλωσορίζουν ντόπιους και ξένους επισκέπτες κάθε ηλικίας συνδυάζοντας την γραφική τους ομορφιά με τις πολλές και ποιοτικές επιλογές τόσο για φαγητό όσο και για ποτό. Espresso bars, καφετέριες, ταβέρνες, μπυραρίες αλλά και διάφορα clubs συνυπάρχουν σε μικρή απόσταση μεταξύ τους.

ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΤΣΙΜΙΣΚΗ

Θεσσαλονίκης Ταυτόχρονα είναι και ο ακριβότερος εμπορικός δρόμος της πόλης. Ο δρόμος υπήρχε στην Θεσσαλονίκη πριν από τους Βαλκανικούς πολέμους. Μόνο που τότε ονομαζόταν Δεύτερη Παράλληλος και όταν η πόλη πέρασε σε Ελληνικά χέρια το 1913 μετονομάστηκε σε Οδός Ιωάννη Τσιμισκή.

Τη σημερινή μορφή την πήρε μετά την μεγάλη πυρκαγιά του 1917. Ανέλαβε την επανασχεδίαση των κατεστραμμένων περιοχών ένα πρόσωπο εξαιρετικά σημαντικό για το μέλλον της Θεσσαλονίκης. Αυτός ήταν ο Γάλλος αρχιτέκτονας, αρχαιολόγος και πολεοδόμος Έρνεστ Εμπράρ.